Hepimiz kızların eğitim hayatına heyecan dolu başlangıçlar yaptığını biliriz. Kızlar çok çalışmaya anaokulu yıllarında başlar; başarılı olmak için çabalarlar. Okuma yazmayı ilk söken, öğretmenlerini dikkatle dinleyen, ödevlerini eksiksiz yapan çoğu zaman kızlardır. Ancak yıllar geçtikçe kızların özgüvenlerini yitirmeye başlar. Gerçek hayatla, kitapların anlattığı dünya arasında farklar vardır.
Peki eğitim hayatlarına ellerinden gelenin en iyisini yapmak için başlayan kız öğrenciler neden bu rekabetçi tavırlarını hayata taşıyamazlar? Eğitim hayatının hedefi olan, çalışkan, başarılı öğrencileri ne zaman daha azıyla yetinmeyi öğrenir, neden geride kalmayı kabul ederler?
İklim krizini yönetmenin bir boyutu da yaşanacakları çocuklarımıza anlatmak ve onları hazırlamak. Peki yaşananları, bizi buraya getiren nedenleri ve geleceklerinin nasıl etkileneceğini çocuklarımıza nasıl anlatmalıyız? Hangi sözcüleri kullanmalı, onları korkutmadan nasıl bilinçlendirmeli ve doğasına sahip çıkan bireyler haline getirmeliyiz?
Herkesin daha kolay ve daha çok öğrenmek istediği günümüzde, öğrenmeyi kolaylaştıracak her bilgi önemli sayılıyor. Ancak nörobilimciler üstümüze boca edilen bu bilgilerin aşırı basitleştirilmiş ve bilimsellikten uzak ve yanış olduğu belirtiyor hatta bu bilgilere bir de isim veriyorlar : Nöromit!
